تحلیلگر و دکترای توسعه کشاورزی
بر اساس اسناد موجود، تولید ابریشم ایران در قرن هجدهم به شدت تنزل یافته بود، اما درقرن نوزدهم مداوماً تا حداکثر ۱۰۰۰تن تا سال ۱۸۶۴ افزایش یافت.
در خلال سالهای ۱۳۰۰ تا ۱۳۲۰ رژیم پهلوی اول تغییرات نهادی عمده‌ای را در ایران به وجود آورد.
از سال ۱۳۰۰تا ۱۳۰۳ تراز تجاری کشور نامطلوب و واردات بیش از صادرات بود و دلیل آن سقوط روبل روسیه و پیامد آن، ارزان تر شدن کالاهای روسی بود.
فشار کمونیسم بین الملل و اتحاد جماهیر شوروری در کنار تحرکات وسیع کمونیست‌های ایرانی، مطالبه مدنی برای تغییر ساختار زمین‌داری را به عرصه عمومی کشاند.
دولت پهلوی اول پس از تثبیت قدرت خود، نوین سازى در عرصه هاى اقتصادى را آغاز و در زمینه کشاورزى ایران، قوانینى تصویب نمود
در طول دو دهه گذشته، کشاورزی روسیه تحت یک فرایند "نوسازی ساختاری سریع" قرار گرفته است
قانون انحصار تجارت خارجی یکی از سیاست‌های مقابله ای موفق هیئت حاکمه برای خروج از بحران عدم توازن میان واردات و صادرات برای کنترل نرخ ارز بود.
یک سال پس از بحران ۱۹۲۹ ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﭘﯿﺎﻣﺪ این آشفتگی اقتصادی در اﯾﺮان، ﮐﺎﻫﺶ ﻣﯿﺰان ﺻﺎدرات ﺧﺼﻮﺻﺎ در ﺻﻨﺎﯾﻊ دﺳﺘﯽ و ﻣﻮاد اوﻟﯿﻪ اﻋﻢ از ﻣﺤﺼﻮﻻت ﮐﺸﺎورزی ﺑﻮد.
۱۴سال پس از صدور فرمان مشروطه، به واسطه بحران موجود در خاندان قاجار، ضعف دربار، دگردیسی در موقعیت ژئوپلتیک، ایران در معرض فروپاشی بود.
در سالهای میانی قرن نوزده ایلات و عشایر در حدود نیمی از جمعیت ایران را تشکیل می‌دادند و شیوه تولید شبانکارگی یکی از اجزاء مهم ساخت اقتصادی ایران بود